En çok da kalbimizin bir köşesinde taşıdığımız sevdiklerimizden ayrı kalmak üşütür bizi.
Ama yine de içimizde bir sıcaklık vardır;
bizi ayakta tutan, bu dağları aşmamızı, bu yolları yorulmadan yürümemizi sağlayan bir şey...
O güç, okulun ilk günlerinde adını bile bilmediğimiz o yüzlerdedir.
Gün geldiğinde aynı yeminle aynı bayrağın altında
birbirine canını emanet eden silah arkadaşlarımız olur o yüzler.
İşte bizi ısıtan şey budur;
uzakları yakın eden, soğuğu unutturan, yorgunluğu gurura dönüştüren kardeşliktir!
